Tafel vol verhalen

25 februari 2022
Tafel vol verhalen

Met m’n laptop – die ook fungeert als dienblad voor telefoon, oplader, agenda, pen en notitieblok – op m’n ene arm, graai ik met m’n vrije hand een doekje van het aanrecht om een klodder yoghurt van de keukentafel te verwijderen. Het is vrijdagochtend. ‘De jongetjes’, zoals wij ze liefkozend en gemakshalve noemen, zijn alledrie naar kinderdagverblijf en school. En Nikla en ik hebben ons wekelijkse werkoverleg van De voorstelling – Bureau voor Leuke Dingen. Aan de Grote Tafel. Natuurlijk.

Ooit onze tafel in Amsterdam, in de tijd dat Nikla nog naar de middelbare school ging en in het weekend naar de musicalopleiding van Lucia Marthas. De tafel die we uitschoven en verlengden bij verjaar- en andere feestdagen en waar ik ‘s avonds werkte aan m’n teksten en andere projecten – als ‘mijn meiden’ naar bed of de hort op waren. Nu, krap twintig jaar later, maakt diezelfde tafel deel uit van Nikla’s gezinsleven: er wordt yoghurt en pastasaus op gekliederd en de broodkorstjes vliegen geregeld als pingpongballen van de ene naar de andere kant. Maar op vrijdagochtend (en doorgaans na kinderbedtijd) strijken mama en oma aan die tafel neer – vanaf dat moment dan opeens marketing- of publiciteitsmedewerker en tekstschrijver of eindredacteur.

Geef me even zo’n billendoekje aan voor die gemorste havermout, mam,” sommeert de freelance office manager van theaterfestival 2TurvenHoog, die ook binnenkomt met haar laptop op de arm. En met een gehaaste blik op de klok (“We hebben tot kwart voor 10.”) zijgt ze neer op een Stokke-stoel. Aan de tafel vol verhalen.

linkedin facebook pinterest youtube rss twitter instagram facebook-blank rss-blank linkedin-blank pinterest youtube twitter instagram